با یک مسئله ریاضی شروع شد. آن مسئله چالش های پیچیده تر ریاضی را به همراه داشت. انسان ها این مسائل پیچیده ریاضی را با استفاده از روش های مختلف انجام می دادند. سپس چرتکه آمد: ابزار ساده ای که برای کمک به انجام محاسبات ریاضی طراحی شده است. شاید بتوان گفت که آموزش کامپیوتر از اینجا شروع شد: اولین معلمی که شاگرد اول را در مورد کار با چرتکه آموزش داد.
سال‌ها از این رو، دستگاه‌های دیگری برای کمک به محاسبات ریاضی ساخته شدند، اما «رایانه» اصلی - چرتکه - باقی ماند. با کمک الکترونیک اولین کامپیوتر به وجود آمد. این اولین کامپیوتر می تواند یک اتاق را پر کند. در واقع، تعداد زیادی از آن دوران تا به امروز مورد استفاده قرار می گیرند: آنها هنوز یک اتاق را پر می کنند. هدف اولین کامپیوتر تکمیل عملیات پیچیده ریاضی در زمان کم یا بدون زمان بود.
در آغاز، رایانه ها نقطه قوت دانشمندان و ریاضیدانان بودند. سپس آنها بیشتر شدند و به دانشگاه ها و سایر مؤسسات آموزش عالی راه یافتند. در دانشگاه ها و سایر موسسات آموزش عالی، دانشجویانی که اولین کلاس های آموزش کامپیوتر خود را می گذرانند، می نشستند. دانش‌آموزان با نگرانی در صف ایستادند تا در کلاس‌های آموزش کامپیوتر ثبت‌نام کنند: بسیاری از آنها به دلیل ازدحام بیش از حد از جمعیت دور شدند.
با پیشرفت تکنولوژی، اندازه این ابر کامپیوترها شروع به کوچک شدن کردند. در واقع، اکنون می توان کامپیوترهایی را یافت که کوچکتر از کورن فلیک هستند: آنها را به درستی ریزتراشه یا مینی کامپیوتر می نامند. همراه با کوچک شدن اندازه کامپیوتر، قیمت کامپیوتر نیز کاهش یافت. در نهایت، رایانه‌ها به اندازه‌ای مقرون به صرفه شدند که جو معمولی آن را داشته باشد. آنها نه تنها کوچک و مقرون به صرفه بودند، بلکه قابل حمل بودند (لپ تاپ فکر کنید).
با همه این رایانه ها، کسی باید بداند که چگونه از آنها استفاده کند. دانشگاه ها دوره های آموزشی کامپیوتر و همچنین کالج های کوچک و دانشکده های فنی را ارائه می کردند. چیزی که زمانی تنها به عنوان یک فعالیت روشنفکران در نظر گرفته می شد، به امری عادی تبدیل شده است. دبیرستان ها در ابتدا علوم کامپیوتر را ارائه می کردند که در آن برنامه نویسی اولیه کامپیوتر و مبانی کامپیوتر تدریس می شد. کامپیوتر سپس راه خود را به مدارس راهنمایی و مدارس ابتدایی راه یافت. کار به جایی رسیده است که هرکسی که در مدارس دولتی شرکت می کند در معرض نوعی آموزش کامپیوتری قرار می گیرد.
کار به جایی رسیده است که دانش‌آموزان جوان مدرسه‌ای نسبت به نسل قدیمی‌تر تجربه بیشتری دارند. در واقع، به نظر می رسید که آنها حداقل در یک زمینه تخصصی از بزرگان خود پیشی می گیرند.
نسل قدیم شروع به درک نیاز به آموزش کامپیوتر کردند. خیلی ها مشغول تربیت نسل جوان بودند. برای این نسل وقت گذاشتن برای شرکت در آموزش رسمی کامپیوتر در محیط کلاس دشوار بود. هنوز دیگرانی که مشغول کار تمام وقت بودند با معضل مشابهی روبرو بودند. رایانه ها در محل کار بودند و مشاغل پردرآمد به افرادی تعلق می گرفت که دانش رایانه یا تخصص کامل داشتند.
شرکت ها، موسسات و کارشناسان کامپیوتر این را تشخیص دادند و از آن بهره بردند. فقدان آموزش کامپیوتر و یا کمبود وقت باعث ایجاد یک طاقچه شد. آموزش کامپیوتر شروع شد. دوره های آموزش آنلاین کامپیوتر تقریباً برای هر کسی که می تواند راه خود را به اینترنت بیابد در دسترس قرار گرفت. این واقعاً رایانه را برای همه به ارمغان آورد.
با توجه به حساب بالا، نمی توان از خود پرسید که قدم بعدی در رشد آموزش کامپیوتر چه خواهد بود.
